برای مدتی طولانی، فکر می کردم که تنها هدف از زندگی کردن، شاد بودن است. درست است؟ در غیر اینصورت چرا این همه سختی و رنج را تحمل می کنیم؟ برای آن است که به روشی به شادی برسیم. و من تنها فردی نیستم که این باور را داشته است. در واقع، اگر به اطراف خود نگاه کنید، اکثر افراد در جست و جوی شادی در زندگیشان هستند.

به گزارش گروه تحلیل و آینده پژوهی پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، به همین علت است که همه ی ما اجناسی را می خریم که نیاز نداریم، با افرادی وارد رابطه می شویم که عاشق آنها نیستیم  و به سختی کار می کنیم تا رضایت افرادی را بدست آوریم که به آنها علاقه ای نداریم.

چرا این کار ها را انجام می دهیم؟ راستش را بگویم، برایم اهمیتی ندارد که دلیل اصلی این امر چیست. من دانشمند نیستم. تنها چیزی که میدانم این است که این امر ارتباطی با تاریخ، فرهنگ، رسانه، اقتصاد، روانشناسی، سیاست، عصر اطلاعات و ... دارد. این لیست انتهایی ندارد.

ما همین هستیم که هستیم

بیایید بپذیریم. اکثر مردم می خواهند بررسی کنند که چرا مردم خوشحال و شاد نیستند یا زندگی راضی کننده ای ندارند. من لزوما اهمیتی به چرای این موضوع نمی دهم.

من به آنکه چگونه میتوانیم تغییر کنیم اهمیت میدهم.

همین چندین سال پیش، تمام تلاشم را برای دنبال کردن شادی انجام میدادم.

·       چیزی می خرید، و فکر می کنید که آن چیز باعث شادی شما می شود.

·       با افراد آشنا می شوید، و فکر می کنید که این آشنایی باعث شادی شما می شود.

·       شغلی با در آمد خوب پیدا می کنید که علاقه ای به آن ندارید، و فکر می کنید که این شغل باعث شادی شما می شود.

·       به تعطیلات می روید، و فکر می کنید که باعث شادی شما می شود.

اما در انتهای روز، هنگامی که در تخت خود دراز کشیده اید(تنها یا در کنار همسر خود)، با خود فکر می کنید: "گام بعدی در این جست و جوی بی پایان برای خوشبختی چیست؟"

خب، من می توانم بگویم گام بعدی چیست: شما، چیزی اتفاقی را دنبال می کنید که باور دارید باعث شادی شما خواهد شد.

تمام این ها یک نمایش و حقه بازی است. یک داستان ساختگی.

ارسطو به ما دروغ گفت وقتی که گفت:

"شادی، معنی و هدف زندگی است، تمام هدف و غایت وجود بشر"

من فکر می کنم که باید از زاویه ای دیگر به این جمله نگاه کرد. چون که وقتی می خوانیدش، گمان می کنید که شادی هدف اصلی است و این چیزی است که این سخن نیز اذعان دارد.

اما نکته اینجاست: شما چگونه به شادی دست می یابید؟

شادی به تنهایی نمی تواند یک هدف باشد. بنابراین، چیزی نیست که قابل دست یافتن باشد.

من باور دارم که شادی، صرفا محصول جانبی مفید بودن است.

وقتی راجع به این مفهوم با دوستان، خانواده و همکاران صحبت می کنم، سخت است که آن را در قالب کلمات بیان کنم. اما تلاش خود را می کنم.

اکثر کار هایی که در زندگی انجام می دهیم، فعالیت و تجربه هستند.

·       به تعطیلات می روید.

·       به سرکار می روید.

·       به خرید می روید.

·       چیزی می نوشید.

·       شام می خورید.

·       اتومبیلی را خریداری می کنید.

این چیز ها باید شما را شاد کنند، درست است؟ اما مفید نیستند. شما چیزی خلق نمی کنید. شما فقط در حال مصرف یا انجام کاری هستید و این خوب است.

اشتباه متوجه نشوید. من دوست دارم به تعطیلات بروم یا گاهی خرید کنم اما حقیقتا اینها چیزی نیستند که به زندگی معنا می بخشند.

تنها چیزی که مرا شاد می سازد، مفید بودن است. هنگامی که چیزی را خلق می کنم که بقیه افراد می توانند از آن استفاده کنند و یا حتی زمانی که چیزی می سازم که خود می خواهم از آن استفاده کنم.

برای مدت زیادی، توصیف مفهوم مفید بودن و شادی برایم سخت بود، اما اخیرا هنگامی که سخنی از رالف والدو امرسون را خواندم، سرانجام آن را یافتم:

امرسون می گوید:

"هدف از زندگی، شاد بودن نیست بلکه مفید بودن است، مفتخر بودن است، دلسوز بودن است، ایجاد تغییری است که نشان دهنده اینست که زندگی کرده اید و خوب زندگی کرده اید."

و این موضوع را نیافتم، تا زمانی که نسبت به آنچه با زندگی خود می کردم، آگاهی یافتم.

و این موضوع این است: در حال انجام چه کاری هستید که باعث ایجاد تفاوت می شود؟

آیا کارهای مفیدی در طول زندگی خود انجام داده اید؟ نیازی نیست که دنیا را تغییر دهید، تنها آنرا به جایی کمی بهتر تبدیل کنید.

اگر نمی دانید چگونه، تعدادی ایده عبارتند از:

·       رئیس خود را در کاری که وظیفه تان نیست، کمک کنید.

·       مقاله ای راجع به چیز هایی که در زندگیتان یاد گرفته اید، بنویسید.

·       با دوستانتان تماس بگیرید و ببینید که آیا راجع به موضوعی به کمک نیاز دارند؟

·       کسب و کاری راه بیاندازید و کسی را استخدام کنید و با او به خوبی رفتار کنید.

اینها جزو چیز هایی هستند که دوست دارم انجام دهم. شما میتوانید لیست خودتان از فعالیت های مفید را بسازید.

میبینید؟ چیز خاصی نیست. اما وقتی هر روز کار های کوچک اما مفید انجام می دهید،  نهایتا جمع این روزها به یک زندگی مفید تبدیل می شود. زندگی، که ارزش زندگی کردن دارد.

هیچ گاه دوست ندارم در بستر مرگ باشم و به این پی ببرم که هیچ شواهدی دال بر این نیست که من زندگی کرده ام و وجود داشته ام.

اخیرا کتاب "محو نشدن" از لارنس شیمز و پیتر بارتون را میخواندم. کتاب راجع به پیتر بارتون، موسس "لیبرتی مدیا"  است، که افکار خود را راجع به مردن از بیماری سرطان به اشتراک می گذارد.

این کتاب، کتاب قدرتمندی است و قطعا اشک به چشمانتان می آورد. در کتاب، او راجع به آنکه چگونه زندگی کرده است و چگونه شغل و پیشه خود را یافته است، صحبت می کند. او هم چنین برای مطالعه رشته کسب و کار به دانشگاه رفته است و این چیزی است که راجع به دوستانش در رشته ی MBA  می نویسد:

"اینها افرادی بسیار با استعداد بودند که عملا کاری انجام نمی دادند، چیزی به جامعه اضافه نمی کردند، و هیچ میراثی از خود بجا نمی گذاشتند. من این را بسیار غم انگیز یافتم، زیرا پتانسیلی که به هدر می رود باعث ناراحتیست."

این جمله را می شود راجع به تمامی ما نوشت. و هنگامی که در دهه چهارم زندگیش به این موضوع پی برد، شرکتی را خلق کرد که او را تبدیل به یک میلیونر کرد.

فردی دیگر که همواره سعی در مفید بودن دارد، کیسی نیستات است. برای سه سال، او ویدئوی جدیدی از زندگی و کارش در یوتیوب منتشر کرد. و در هر ویدئو او مشغول انجام کاری است.

او همچنین راجع به آنکه همواره دوست دارد کاری انجام بدهد یا چیزی بسازد، صحبت می کند. او حتی خالکوبی بر روی ساعدش دارد که می گوید "بیشتر انجام بده".

بسیاری از مردم میگویند که "چرا آدم کار بیشتری انجام دهد؟" و سپس تلویزیون را روشن کرده و سریالی را که تازه منتشر شده را از ابتدا تا انتها تماشا می کنند.

طرز تفکری متفاوت

مفید بودن یک طرز تفکر است. و همانند هر طرز فکری، با یک تصمیم شروع می شود. یک روز از خواب بیدار شدم و با خودم فکر کردم که: من برای این دنیا چه می کنم؟ جواب "هیچی" بود.

 و در همان روز شروع به نوشتن کردم. برای شما این میتواند نقاشی، ساختن یک محصول، کمک کردن به سالمندان و یا هر چیزی که ممکن است دوست داشته باشید.

زیاد جدیش نگیرید. زیاد بهش فکر نکنید. تنها کاری کنید که آنرا مفید می دانید، هر کاری.

منبع: The Purpose of Life Is Not Happiness: It's Usefullness